عباس علمدار

فرزندان حسین ،چون تشنه شدند
              عباس علمدار به پا خاست
مَشکی به بَرَش زد،شمشیر بیاراست
             عباس علمدار به پا خاست
پیشِ پسرِ نورْ ،فرمان امان خواست
             عباس علمدار به پا خاست
دستور زِ آن سید و سالار حرم خواست
            عباس علمدار به پا خاست
امید همه خیمه و اهل حرمش اوست
            عباس علمدار به پا خاست
آغوش به آغوش برادر شد و بگریست
           عباس علمدار به پا خاست
پا دَرْ رَکَبِ مَرْکَبِ راهَش زَ د و برتافت
           عباس علمدار به پا خاست
لَختی به دَمِ علقمه پُر آب بیاسود
           عباس علمدار به پا خاست
دست در بَرِ آب ِ خنکِ رود بیفشُرد
           عباس علمدار به پا خاست
آبِ خُنکش،تا لبِ خشکش به هم آورد
           عباس علمدار به پا خاست
ناگه،به لب تشنه ی اصغر،نظرش شد
           عباس علمدار به پا خاست
درحال،کفِ آب به سَرِ مَشک،فروریخت
          عباس علمدار به پا خاست
مشک در بَرِ آب خنک علقمه پُر کرد.
          عباس علمدار به پا خاست
آماده ی برگشت به آغوش حرم گشت
           عباس علمدار به پا خاست
تا مرکب خود سوی امیدش بچرخاند
           عباس علمدار به پا خاست
در جمعِ حرامی و حرامان به نبرد خاست.
           عباس علمدار به پا خاست
دستان مبارک،به جفا قطع بکردند
           عباس علمدار به پا خاست
مَشکش به دو دندان،باَزَش به حرم خاست
          عباس علمدار به پا خاست
تیری به نگاهِ مَهِ ماهان بَنی خاست
          عباس علمدار به پا خاست
با مرکب و مشکش به زمین خورد ،وفادار
         عباس علمدار به پا خاست
با حسرت و اشک و غم و هم سوی حرم کرد نگاهی
         عباس علمدار به پا خاست
عباس علمدار،فدای کرم و غیبت تو یار وفادار
         عباس علمدار به پا خاست
قسم به حسین و حسن و احمد و الله
         عباس علمدار به پا خاست
قسم به امیر حیدر و عصمت زهرا 
         عباس علمدار به پا خاست
تاوان غم و زخم تو را باز ستانیم
         عباس علمدار به پا خاست
ما تا به ابد منتقم خون حسینیم
         عباس علمدار به پا خاست
ما تا به ابد منتظر قائم حقیم
         عباس علمدار به پا خاست 
ما تا به قیامت ،رهرو راه حسینیم.
        عباس علمدار به پا خاست.