زینب

دختری کوچک
             دست و پا کوچک
گوشه ی دیوار می گرید
            پنجه بر دیوار می ساید
نازنین فرزند
             کوچکین فرزند
پدر را بهانه میگیرد
              به یاد برادر بغض می گیرد
رقیه جگر گوشه ی بابا
              در کنار خرابه ای تنها
تشتی است در مقابل و 
              سوگی است پیش رو
سر بریده ی آقا
               رنگ.پریده ی بابا
قلب کوچکش ندارد تاب
               تن کوچکش ندارد نا
جان دهد کوچکین فرزند
                جان دهد شیرین ترین فرزند
رقیه دوان می دود به سوی حسین
                چه آغوش گرمی است آغوش حسین

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام