اسارت

دختری کوچک
             دست و پا کوچک
گوشه ی دیوار می گرید
            پنجه بر دیوار می ساید
نازنین فرزند
             کوچکین فرزند
پدر را بهانه میگیرد
              به یاد برادر بغض می گیرد
رقیه جگر گوشه ی بابا
              در کنار خرابه ای تنها
تشتی است در مقابل و 
              سوگی است پیش رو
سر بریده ی آقا
               رنگ.پریده ی بابا
قلب کوچکش ندارد تاب
               تن کوچکش ندارد نا
جان دهد کوچکین فرزند
                جان دهد شیرین ترین فرزند
رقیه دوان می دود به سوی حسین
                چه آغوش گرمی است آغوش حسین

السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین علیه السلام

درنبرد و تب و تاب است امیر
       روز دهم و آخر حرب است ،نمیر
این قافله بی تو،ره به جایی ندارد
       گر کشته شوی،نیست پناهی،نمیر
مرد دگری نیست در این لشگر صالح
         تنها تو به میدان مرو ای شاه،نمیر
دخترت ،دست تو را می بوسد
          امروز و در این صحنه ی آشوب و پریشان،نمیر
خواهرت،پاره تنت،دامن تو میگیرد
          ای عزیز دل و جان،سید و سالار،نمیر
خنجر شمر،گل ساقه ی طوبی برَّد
          جان مادر،جان احمد،جان من،حالا نمیر
بعد عباس،کسی غیر تو امیدی نیست
          تو اگر کشته شوی،صاحب ما کیست،نمیر
قلب من،با ضرب شمشیر تو هم آهنگ است
            گر که خواهی تو به میدان بروی،تشنه نمیر
من و اهل حرمت جمله اسارت برویم
             ای عزیز دو جهان،آقای من،هرگز نمیر
بعد تو دختر تو،سوی تو می آید باز
             خوش به حال دخترت،سالار من،اکنون نمیر

السلام علیک یا ابا عبدالله علیه السلام
السلام علیک یا زینب سلام الله علیها